خلوت خيال...!

اميد است كه روزگار بر وفق مراد باشد و حتما همينطور است..همه دلنگراني ها تمام خواهد شد و سلامتي و تندرستي جايگزين ميشود انشالله.منفي هم گاهي خوب است هميشه مثبت خوب نيست ...گاهي متفي بهتربن جواب است براي بعضي شرايط...

روزگارتان خوش....و سلامتي هرلحظه با شما...

حال من خوب است ليك با تو بهتر ميشوم....

خوب و ارام باش اي عشق تا بهتر و بهتر شوم...

دوستت دارم جانانم ...اي نزديك ترين به قلبم از دورترين مكان...

عاشقترينتم....جانا....يارا....

تنها چيزي كه فقط بهم آرامش مي‌دهد :

🌹💝دوستت دارم بي وقفه💝🌹

دلم پرواز ميخواد به جايي كه نميدانم.....

دلم پرواز ميخواهد دليلش را نميدانم....

به آنجا كه مسيرش گم شود در اوج اوجش....

به آسماني كه حتي انتهايش را نمي دانم.....

دلم پرواز ميخواهد....دلم بدجور پرواز ميخواهد...؟!..

ھﻤﻪ ﻣﯿﭙﺮﺳﻨﺪ

ﭼﯿﺴﺖ در زﻣﺰﻣﻪ ﻣﺒﮫﻢ آب

ﭼﯿﺴﺖ در ھﻤﮫﻤﻪ دﻟﮑﺶ ﺑﺮگ

ﭼﯿﺴﺖ در ﺑﺎزي آن اﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ

روي اﯾﻦ آﺑﯽ آرام ﺑﻠﻨﺪ

ﮐﻪ ﺗﺮا ﻣﯽ ﺑﺮد

اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ژرﻓﺎي ﺧﯿﺎل

ﭼﯿﺴﺖ در ﺧﻠﻮت ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺒﻮﺗﺮھﺎ

ﭼﯿﺴﺖ در ﮐﻮﺷﺶ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻮج

ﭼﯿﺴﺖ در ﺧﻨﺪه ﺟﺎم

ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ

ﻣﺎت و ﻣﺒﮫﻮت ﺑﻪ آن ﻣﯽ ﻧﮕﺮي

ﻧﻪ ﺑﻪ اﺑﺮ

ﻧﻪ ﺑﻪ آب

ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮگ

ﻣﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ آﺑﯽ آرام ﺑﻠﻨﺪ

ﻧﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﻠﻮت ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺒﻮﺗﺮھﺎ

ﻧﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ آﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪه ﮐﻪ

ﻟﻐﺰﯾﺪه ﺑﻪ ﺟﺎم

ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ اﻧﺪﯾﺸﻢ

ﻣﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎت درﺧﺘﺎن را ھﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ

رﻗﺺ ﻋﻄﺮ ﮔﻞ ﯾﺦ را ﺑﺎ ﺑﺎد

ﻧﻔﺲ ﭘﺎك ﺷﻘﺎﯾﻖ را در ﺳﯿﻨﻪ ﮐﻮه

ﺻﺤﺒﺖ ﭼﻠﭽﻠﻪ ھﺎ را ﺑﺎ ﺻﺒﺢ

ﺑﻐﺾ ﭘﺎﯾﻨﺪه ھﺴﺘﯽ را در ﮔﻨﺪم زار

ﮔﺮدش رﻧﮓ و ﻃﺮاوت را در ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻞ

ھﻤﻪ را ﻣﯿﺸﻨﻮم

ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ

ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ

اﻧﺪﯾﺸﻢ

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﻢ

اي ﺳﺮاﭘﺎ ھﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ

ﺗﮏ و ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﻢ

ھﻤﻪ وﻗﺖ

ھﻤﻪ ﺟﺎ

ﻣﻦ ﺑﻪ ر ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺎﻧﺪﯾﺸﻢ

ﺗﻮ ﺑﺪان اﯾﻦ را ﺗﻨﮫﺎ ﺗﻮ ﺑﺪان

ﺗﻮ ﺑﯿﺎ

ﺗﻮ ﺑﻤﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﮫﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎن

ﺟﺎي ﻣﮫﺘﺎب ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺒﮫﺎ ﺗﻮ ﺑﺘﺎب

ﻣﻦ ﻓﺪاي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎي ھﻤﻪ ﮔﻠﮫﺎ

ﺗﻮ ﺑﺨﻨﺪ

اﯾﻨﮏ اﯾﻦ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺗﻮ دراﻓﺘﺎده ام ﺑﺎز

رﯾﺴﻤﺎﻧﯽ ﮐﻦ از آن ﻣﻮي دراز

ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮ

ﺗﻮ ﺑﺒﻨﺪ

ﺗﻮ ﺑﺨﻮاه

ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ھﺎ را ﺗﻮ ﺑﮕﻮ

ﻗﺼﻪ اﺑﺮ ھﻮا را ﺗﻮ ﺑﺨﻮان

ﺗﻮ ﺑﻤﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﮫﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎن

در دل ﺳﺎﻏﺮ ھﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺠﻮش

ﻣﻦ ھﻤﯿﻦ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ از ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ

آﺧﺮﯾﻦ ﺟﺮﻋﻪ اﯾﻦ ﺟﺎم ﺗﮫﯽ را ﺗﻮ ﺑﻨﻮش

در نبودت چشم‌هايم پُر ز باران مي‌شود

اشك مي‌لرزد به روي گونه غلطان مي‌شود

تا كسي اسمِ تو را مي‌آورد در پيش من

ذهنم از فكر ِ تو مثل يك خيابان مي‌شود

مثل گنجشكي كه تيري خورده باشد بي هوا

بر زمين مي‌افتم و قلبم هراسان مي‌شود

هر چه مي‌گردم به دنبالت نمي‌بينم تورا

ديدنت تنها فقط در خواب آسان مي‌شود

خاطراتم با تو در اين ذهن پُر آشوب من

بارها مانند يك سريال اكران مي‌شود

كوچه هاي شهر را طي مي‌كنم بي‌اختيار

آرزويم ديدن ِ لب‌هاي خندان مي‌شود

تا به خود مي‌آيم از فكر تو مي‌بينم كه باز

كوچه‌ها را رد شدم فكرم پريشان مي شود

آدم‌ها همديگر را پيدا مي‌كنند ...

از فاصله‌هاي خيلي دور...از تهِ نسبت‌هاي نداشته، 

انگار جايي نوشته بود ...

كه اينها بايد كنار هم باشند !

مي‌شوند همدم ، 

مي‌شوند دوست ، 

مي‌شوند رفيق ، 

اصلأ مي‌شوند جانِ شيرين ...

درست مي‌نشينند ...روي طاقچه‌ي دلِ هم ...

حرف‌هايشان ...يك جورِ خوبي دلنشين است ، 

دل براي خنده‌هايشان ضعف مي‌رود ؛

اصلأ بودنشان شيرين است !

وقتي هم كه نيستند ، 

هي همديگر را مرور مي‌كنند 

و مُدام گوش به زنگِ آمدن هم هستند ...

خدا اين آدم‌ها را نگيرد از هم !

❤️🙏🏻💓🙏🏻❤️

🍃◍⃟‌💗‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎

ديشب تو خواب وقت سحر..

شهزاده اي زرين كمر...

نشسته رو اسب سفيد...

ميومد از كوه و كمر...

مي رفت و آتش به دلم ميزد نگاهش...

شايد دلم رسوا بشه..دريا بشه...اين دوچشم پرآبم

روزي كه بختم وا بشه...پيدا بشه...اون كه اومد تو خوابم

شهزاده روياي من شايد تويي!!!

آنكس شب در خواب من آيد تويي تو!!!

از خواب شيرين..ناگه پريدم...ديگر نديدم تو را كنارم بخدا..

جانم رسيده ..از غصه برلب...هرشب در انتظارم بخدا..

شايد دلم رسوا بشه..دريا بشه ...اين دوچشم پرآبم

روزي كه بختم وا بشه ..پيدا بشه اون كه اومد تو خوابم..

مي رفت و آتش به دلم ميزد دوباره...

ميرفت و آتش به دلم ميزد دوباره......

گَر رَوَد ديده و عقل و خِرَد و جان، تو مَرو

كه مرا ديدنِ تو بهتر ازيشان، تو مَرو

آفتاب و فَلَك اَنْدَر كَنَفِ سايهٔ توست

گَر رَوَد اين فَلَك و اَخْتَرِ تابان، تو مَرو

اي كه دُردِ سُخَنَت صاف‌تر از طَبْعِ لَطيف

گَر رَوَد صَفْوَتِ اين طَبْعِ سُخَن دان، تو مَرو

اهلِ ايمان همه در خوفِ دَمِ خاتِمَتَند

خوفَم از رفتنِ تُوست اي شَهِ ايمان، تو مَرو

تو مَرو، گَر بِرَوي جانِ مرا با خود بر

وَرْ مرا مي‌نَبَري با خود ازين خوان، تو مَرو

با تو هر جُزوِ جهان باغچه و بُستان است

در خَزان گَر بِرَوَد رونَقِ بُستان، تو مَرو

هَجْرِ خويشَم مَنِما، هَجْرِ تو بَس سنگ دل است

اي شُده لَعْل زِتو سنگِ بَدَخشان، تو مَرو

كِه بُوَد ذَرّه كه گويد تو مَرو اي خورشيد

كِه بُوَد بَنده كه گويد به تو سُلطان، تو مَرو

ليكْ تو آبِ حَياتي، همه خَلْقان ماهي

از كَمالِ كَرَم و رَحمَت و اِحْسان، تو مَرو

هست طومارِ دلِ من به درازيِّ اَبَد

بَرنوشته زِ سَرَش تا سويِ پايان، تو مَرو

گَر نَتَرسَم زِ مَلالِ تو بِخوانَم صد بيت

كه زِ صد بهتر وَزْ هجده هزاران، تو مَرو...