خلوت خيال...!

من براي ديدنت لحظه شماري مي كنم

مثل سربازاسيري بي قراري مي كنم

با تواعضاي وجودم غرق درآرامش است

غيرتو، با هركسي ناسازگاري مي كنم

چون دو تا كشوركه مرزمشترك دارند، من

با تواحساسِ قشنگ هم جواري مي كنم

شب به همراه تمام ابرهاي آسمان

دشت اندوهِ دلم را آبياري مي كنم

ياد توشيرين ترين رنج است باوركن كه من

همچو ايوب پيمبر، بردباري مي كنم

جزغم عشق تو خوردن روزو شب درزندگي

نه به جايي مي زنم سر، نه كه كاري مي كنم

مثل چشم روزه داراني كه مي جويند ماه

من براي ديدنت لحظه شماري مي كنم

✽تنهــــــا چيــــــــزي كه بايـد از زندگـــي آمــــوخت✽

✽فقــط يــك كلمـــــــه اسـت✽

* ميگـــــــــــذرد *

                              باشد كه خستگي بشود شرمسار تو

در دفتر هميشه ي من ثبت مي شود

                              اين لحظه ها عزيزترين يادگار تو

تا دست هيچ كس نرسد تا ابد به من

                              مي خواستم كه گم بشوم در حسار تو

احساس مي كنم كه جدايم نموده اند

                              همچون شهاب سوخته اي از مدار تو

آن كوپه ي تهي منم آري كه مانده ام

                              خالي تر از هميشه و در انتظار تو

اين سوت آخر است و غريبانه مي رود

                              تنهاترين مسافر تو از ديار تو

هر چند مثل آينه هر لحظه فاش تو

                              هشدار مي دهد به خزانم بهار تو

اما در اين زمانه عسرت مس مرا

                              ترسم كه اشتباه بسنجد عيار تو

دوست داشتنت را عاشقم...

اينكه شب ها با خيال خامي بخوابم ..

و صبح با اميد وصالت چشم باز كنم ...

من به اين ناعلاجي عشق معتادم

و خيال عاقل شدن هم ندارم..

آه ! اگر بداني درد تو چه لذتي دارد...!

ندارمت كنارم افسوس ...!

اما من عاشقانه دوستت دارم..!

و من اين دوست داشتن تو را هم

دوست دارم...!                                                  تقديم به عزيزتر از جانمـــــــ............مخاطب خاصم

سلام دوست عزيزم ... بازم مي خوام بنوسيم و تو بخوني ووو شايدم نظر بدي ....

به كلبه قايق خرد خودم خوش اومدم ...

بازم شروع يك صبح ديگر...باز هم خدايا شكرت به خاطر همه چيز..

خدايا خيلي دوست دارم و عاشقتم بخاطر زندگي ام...بخاطر دوستانم .. عشق و محبتي كه نثارم كردي و همه و همه و همه چيز....

خدايا از اينكه هستي و در هر لحظه همراه مني و تنهام نمي ذاري ممنونم...

از اينكه مثل بعضي از بنده هات به من خرده نمي گيري ممنونم..

از اينكه منو مي بيني و دركم مي كني و از دلم آگاهي و به دادمن مي رسي ممنونم...

خدايا قربونت برم تو كه اينقدر خوبي و بزرگي و توانايي ...ازت مي خوام دوستامو كه خيلي برام عزيزن...عشقن ...و بعضاً جون من هستن برام نگه داري و بهشون آرامش بدي و ازشون در مقابل هر آسيبي محافظت كني...بهشون سلامتي كامل بدي و تا ابد كنارم باشن و با هم باشيم ...اونا رو ازم نگيري ...

بازم ازت ممنونم خداي بي همتاي من...خداي مطلق و يگانه من ...بخاطر همه چيز ازت ممنون......                              و سپاسگذارم

نمي دونم بايد گفت ساحل يا دريا ؟

چون به همون اندازه كه با تو آرامش مي گيرم به همون اندازه هم

تو درياي وجودت غرق ميشم!!

دوست من...عشقم ، همراهم ، من همه چي رو با تو مي خوام ،

نفس كشيدن رو ، زندگي كردن رو ...

مثل يك ماهي تو درياي محبتت غرقم و سهراب چقدر قشنگ گفت كه :

" دچار يعني عاشق

و فكر كن كه چه تنهاست

اگر كه ماهي كوچك

دچار آبي درياي بيكران باشد "

 عزيزم ، جانم، آسمون حس قشنگيه وقتي بازتابي از نگاهت باشه

و طلوع اين حس وقتي كه تصويرش در قاب قلب امواج دريا ....

  من ، دريا و آسمون خدا و همه زيبايي ها مال تو

سهم من فقط تو باش كه همين برايم يعني همه چيز 

و همه چيز يعني نهايت خواستن .

از من دلگير نباش اگه گاهي دلم مي گيره

از من دلگير نباش اگه گاهي دلتنگ و بي حوصله ميشم

از من دلگير نباش كه گاهي حرفهام رو

بغضي مي كنم براي تو

از من دلگير نباش عشق من  

نگاهت برام مقدسه ، به من نگاه كن و ببين كه چقدر بي تابم

درست به اندازه پرنده ها وقتي كه  سوي آبي بي نهايت اوج

مي گيرند

درست به اندازه ابرها وقتي كه پرنده هاي عاشق رو در آغوش

مي گيرند  

درست به اندازه خودم........

از من دلگير نباش پيوند زميني وآسماني من....

اينها دست نوشته من استــــ ..از ذهن من استـــ...ذهن درگير و ناآرام منــ....

زود به وبلاگم سر بزني و دير به دير برايم فرقي ندارد.... من باز هم مي نويسم ...تا ابد مي نويسمـــ...

 من  احساسم را در اين كلبه خالي مي كنم... اينجا كلبه تنهايي و مأمن و حرفهاي نگفته من استــ..

و مي دانم زماني مي رسد كه برخلاف امروز ، هرروز به آن سر خواهي زد...هر روز جملاتم را دوره خواهي  كرد...و منتظر جملات ومتن هاي بعدي ام خواهي بود... اما متوجه نيستي كه او ديگر وجود زميني ندارد          و نمي تواند برايت بنويسد...آري شايد كمي دير شده باشد...

با هر جمله خاطراتي را به ياد خواهي آورد... آهي خواهي كشيد...دلت خواهد سوخت... و افسوس خواهي خورد... و خودت ادامه خواهي داد...

نمي دانم چقدر طول مي كشد ...اما آدم ها ناخواسته آرام آرام فراموش مي شوند...

اين رسم دنياستـــ ..... امروز هم با دل تنگم مي نويسم كه چرا از من ياد نمي كني ...چرا كارهاي تكراري تمام نمي شود...چرا وقت نمي شود ... چرا ديگران امان نمي دهند...چرا ....چرا...

مگر چيزي به زيبايي عشق ديگر پيدامي شود...مگر قراراست چند سال ديگر را در اين هياهوي بي رحم و دنياي بي وفا.........باشيم... مگر چقدر فرصت داريم...

چرا اينقدر بي تفاوت...چرا اينقدر درگير...چرا هميشه اضطراب و وحشت و چرا اينهمه فاصله .....

پس كي خواهد آمد....؟ خيلي طول كشيد...من خسته ام ..خسته تر از همشه ...چشمم ديگر نخواهد ديد از اين همه انتظار سويي برايش نخواهد ماند اي پنهان در پشت ابر ها و خورشيد كي طلوع خواهي كرد از مركزترين نقطه قلبم !؟

مگر زيباتر از عشق ، دوست داشتن ، محبت و مهرباني هم چيزي هستــــــــــــــــــــــــــــ.......!!!!!!!!!