خلوت خيال...!

تب و سرما و تاريكي ، به هم آميخت آن روزي كه تو عزم سفر كردي و رفتي!!...

تمام آرزوهايم چوتصويري خيالي از درون ذهن سرد من فرو ريخت!! ...

ناگهان در پشت اين درهاي بسته آسمان خوابيد و من چون كودكي تنها و ترسو....

 از پي گمگشته خود سوي تاريكي نظر كردم و برگشتم وخوابيدم وديدم ....

هر طرف يك سايه مبهم كه از من دور مي شد ، در خيالم نقش مي بندد!!! ...

خودم را در خيال آسمان پرواز مي دادم تو را مثل سرابي از ستاره كنج يك تاريكي مطلق تصور كردم و ديدم...

كه از عمق نگاه نا اميد من خودت را پشت يك ابر خيالي جستجو كردي ....

اميد نا اميد ديدن تو لحظه اي از عمق احساس حضورت پر شد و ديدم كه تو هم مثل من تنها و دلسردي...!!!

نگاهت خسته وبي روح !!!.... نگاهت ساده و زيبا!!!....

همانگونه كه يك گل چشمها را سوي خود مي خواند...

تو هم با چشمهاي سرد و پاييزي خزان عمر من را ديدي و رفتي ...

ولي من مانده بودم بر سر آن عهد و ان پيمان ...

ندانستي كه من همراه ديروزم و امروزم اگر بي تو شده فردا همان هستم كه من بودم .....

(عزيز دل من) مهربانم!

 امشب با چشم هايت حرف دارم...

امشب حرف هاي دلم را سطر به سطر برايت ميخوانم...

مهربانم ، نميدانم تو را به اندازه نفسم دوست دارم!

يا نفسم را به اندازه تو؟

 فقط ميدانم زندگيم تكرار دوست داشتن توست!

    و قلب من !!!

 جايگاه رفيقي است كه شقايقها حسرت آن را مي خورند.

وقتيكه كسي را واقعا دوست داري !

يك دوست داشتن واقعي!

بدون دروغ بدون غرور، بدون ريا!!!

مي تـــــــواني!!!

با او خود خودت باشي!

مي تواني دردهايت را هر چقدر ناچيز...

 بي خجالت با او در ميان بگذاري!

وقتيكه كسي را با تمام وجودت دوست بداري...

آغوشش سايگاه آرامي خواهد بود...

تا خستگي ات را با او به فراموشي بسپاري.

هر وقت دوست داري در آغوشش بگيري...

 بي هر مناسبتي بوسه بارانش كني!

شانه هايش رابا بي سروساماني ات سهيم كني...

اشكهايت رابانوك انگشتانش محو...!

عزيزترينم...مهربانم !

مي خواهم براي تو كه بهتريني...

 بهترين دوستي باشم كه تاكنون داشته اي.

مي خواهم گوش جان به سخنانت بسپارم..؛

حتي اگردرمشكلات خود غرق شده باشم،

مي خواهم رفيق و يارت باشم،

خواه توانش را داشته باشم، ياخواه نداشته باشم؟

مي خواهم به گونه اي با تو رفتار كنم كه گويي اولين روز تولد توست.

نه آن روز خاص!

تمام روزهاي سال به حرفهايت گوش خواهم داد.

در كنارت مي مانم.هميشه از دور مراقبت خواهم بود.

در مبارزه با زندگي ،

 برايت دعا مي كنم...

مي خواهم برايت بهترين مونس و همدمي باشم!

كه تا كنون داشته اي...

امروز، فردا و فرداهاي ديگرتا آخرين لحظه حياتم!

مي پرسي چرا ؟!..

زيرا تو نيز معجزه ي زندگي من بوده اي و هستي...

معجزه اي كه خداوند لطف وجودت را به من داده است!

مهربانم اي خوب

از با تو بودن دل برايم عادتي ساخته...

كه هيچگاه بي تو بودن را باور ندارم!

و باز در پايان حرفهايـــم...

نميدانم تو نيز همين حس را داري يا؟؟؟؟

گــــــاهي...

در زندگي هركس بعضي هايي وجود دارند كه...

 يك جور خاص دوست داشتني،و دلنشينن..

انگار خدا جور ديگر آفريده شان...

 اصلا نمي توان كه دوستشان نداشت!

اسم اين دوس داشتن را عشق نمي گذارم،

شايد يك دوست داشتن عجيب است.

من اسمش را (عزيز دل كسي بودن ميگذارم)...

 و تو عزيز دل من هستي!

(عزيز دل من ...) دوستت دارم هميشگي و پايدار...

نميدانم اين همان عشق هست يا نه...

ولي ميدانم زندگيم به وجود تو گره خورده هست...

و بي تو نفس زندگيم ميگيرد...

ساده و بي ريا ميگويم دوستت دارم...

يك دوست داشتن واقعي!!!

شايد عــشــق همين باشد!!!! 

تمام نشده ...ادامه دارد حرفهاي من!!!!!!

زندگي زيباست ...

و هر روزش آغازي دوباره

براي استفاده از فرصت ها و جبران گذشته..

زندگي زيباست ...

به سادگي و لطافت شبنمي نشسته بر برگي سبز ...

و با اندكي زبري به زبري حاشيه هاي برگ  رُز ....

و اما با دور نمايي زيبا و فراموش نشدني

با صحنه هاي رنگارنگ و دل نشينش ...

بي سايه .. بي غم

و با اندكي پستي و بلندي ...

كسي چه مي داند ؟

هميشه انگونه كه ميخواهيم نيست ...

و هرچه ميخواهيم به دست نمي آيد ...

هجران ها هم حكمتي دارند ..

اما زندگي همچنان زيباست ..

مي توان  خاطراتي خوب در ذهن حك كرد

و باقي را دور ريخت ....

ياد و خاطره زيبايي هاي زندگي تا پايان عمر نشاط و سرزندگي به دنبال دارد

پاييز را هم مي توان زيبا ديد

نگو خزان است و زردي ..

اتفاقات هم حكمت خاص خود را دارند ..

همانطور كه شاخه هاي خشك مجموع صداي دل نشين ِ قدم هايمان رامي سازند...

خش خش برگ ها هم زيباست

اگر بخواهيم..

مشكل هميشه هست . نگاه ماست كه به آن قيمت و تخفيف مي دهد

بايد ديد و نگرش عوض شود

نگاه كردن از قابي ديگر به زندگي هم جذابيت و سودمندي اثر بخشي را

برايمان به ارمغان مي آورد

اين راهي ست براي غلبه بر مشكلات و نهايت پيروزي و شادكامي

گاه بايد مسير خود را عوض كنيم

هميشه يك راه پاسخگو نيست

جرئت انتخاب روشي جديد را داشته باشيم

شايد اينگونه پيروز شديم ...

راه هاي حل مشكلات زياد است و

همه كليدي به دستمان خواهند داد

و البته به شرط آن كه ريسمان اميد و هدفهايمان

گسيخته نشود ...

بپذيريم كه مسئول اعمالمان خودمان هستيم

و خالق ِ يكتا,  بي حساب و كتاب ما را رها نخواهد كرد

و نظاره گر و دست گير ما ست

تنهايمان نميگذارد

چه در سختي

و چه شادي

و بدانيم هرچه انجام ميدهيم ثبت خواهد شد ..

و خوبي و نيكي كردن را فراموش نكنيم..

آري اينگونه است رسيدن به اوج ..

بايد بخواهيم

نهراسيم

بتوانيم

ببينيم

تلاش كنيم

فردا را بخواهيم

 از گذشته به جز تجربياتش ما بقي را دور ريزيم

آري

زندگي با همه سختي ها و مشكلاتش

باز هم زيباست

رنگارنگ و شيرين

همچون ...

عاقبت پر ميشود اين حفره ها ...

از من و تو، از من و ما ، از شما ...

يك نه، ده نه ، صد دهان دارد زمين

عشق خوردن ، عشق بلعيدن بسي دارد زمين ...

بعد رفتنم

آرزوهايم يتيم مي شوند

و هيچكس آنها را نخواهد خواست

پس آرزوهايم را

با خود به گور خواهم برد... !

حبيب آقا نه كافه رفته بود،

نه كتاب خوانده بود؛

و نه سيگار برگ بر لب گذاشته و كلاه كج بر سر!

نه با فيلم تايتانيك گريه كرده،

و نه ولنتاين مي دانست چيست!!

اما صديقه خانم كه مريض شد،

شب ها كار مي كرد و صبح ها به كار خانه مي رسيد؛

در چشمانش خستگي فرياد مي زد و خواب برايش يك آرزو بود

اما جلوي بچه هايش ضعف از خود نشان  نمي داد.

حبيب آقا ؛ عشـــــــــــق را معنا مي كرد

نمايــــــــــــــش نمي داد...!

خدانكنه جنگ سر بگيره وگرنه .....

واقعا كدومشون !؟

نامه زن ايراني به مرد ايراني

ساده از كنارت گذشتم، گفتي: "قيمتت چنده خوشگله؟"

نه ديگر من به حقوق خود واقفم، و براي گرفتن برابري در مقابل تو تا به انتها استوار و مستحكم ايستاده ام زيرا به هويت خود رسيده ام، به هيچ وجهي از حق خود نخواهم گذشت
من با تو برابرم، مرد
احتياجي ندارم كه تو در اتوبوس بايستي تا من بنشينم
احتياجي ندارم كه تو نان آور باشي
احتياجي ندارم كه تو حامي باشي
خودم آنقدر هستم كه حامي خود و نان آورخود باشم
با تو شادم آري، اما بدون تو هم شادم!
من اندك اندك مي آموزم كه براي خوشبخت بودن نيازمند مردي كه مرا دوست بدارد نيستم
من اندك اندك عزت نفس پايمال شده خود را باز پس مي گيرم
به من بگو ترشيده، هرچه مي خواهي بگو. اما افتخار همبستري و همگامي با مرا نخواهي يافت تا زماني كه به اندازه كافي فهميده و باشعور نباشي
گذشت آن زمان كه عمه ها و خاله هايم منتظر مردي بودند كه آنها را بپسندد و در غير اينصورت ترشيده مي شدند و در خانه پدر مايه سرافكندگي بودند
امروز تو براي هم گامي با من (و نه تصاحب من - كه من تصاحب شدني نيستم) بايد لياقت و شرافت و فروتني خود را به اثبات برساني
حقوقم را از تو باز پس خواهم گرفت. فرزندم را به تو نخواهم داد
خودم را نه به قيمت هزار سكه و يك جلد كلام الله كه به هيچ قيمتي به تو نخواهم فروخت
روزگاري مي رسد كه مي فهمي براي همگامي با من بايد لايق باشي - و نيز خواهي فهميد همگام شدن با من به معناي تصاحب من يا تضمين ماندن من نخواهد بود
هرگاه مثل پدرانت با من رفتار كردي بي درنگ مرا از دست خواهي داد
ممكن است دوست و همراه تو شوم اما ملك تو نخواهم شد ...



و اين هم جوابيه اي از "يك مرد ايراني به زن هموطنش" :

پياده از كنارم گذشتي و اخمت سهم نگاه مشتاق من بود و لبخندت نصيب آنكه سواره بود

سواره از كنارم گذشتي و مرا اصلاً نديدي و كرشمه ات را
به آني ارزاني دادي كه قيمت ماشينش از خونبهاي من بيشتر بود

در صف نان صداي لطيفت نانواي خسته را به وجد آورد و نوبتم را گرفتي
و بروي خودت هم نياوردي

زير باران خيلي قبل تر از تو منتظر تاكسي بودم اما ماشين كه آمد
آب گل آلود را بر من پاشيد و جلوي تو ايستاد

در تاكسي كه نشستم آرزو كردم كنارم ننشيني تا اگر ماشين تكاني خورد
و به تو خوردم، حيوان خطابم نكني در جواب عذرخواهيم

در اتوبوس بين ما نرده آهني بود، جايم را اگر به تو تعارف ميكردم
ميگفتي يا ديوانه است يا مرض دارد

در سينما، ديدم كه تهمينه ميلاني تمام مردان را شيطان تصوير كرده،
كفرم درآمد، نيكي كريمي جيغ زد و گفتم زهرمار

دعوا كه كردم، او كه ميدانست مادر و خواهرم را بيشتر از خودم دوست دارم
به آنها ناسزا گفت تا بيشتر بسوزم

آزادي ات را صاحبان قدرت گرفتند، همانان كه از قدرت ثروت اندوختند
و تو كه مدل ماشين پسرانشان را ميديدي دست و پايت شل ميشد

من ازدواج نكردم چون تو چشم و همچشمي داشتي و به انگشتر
سه ميليوني نظر داشتي، تازه اين فقط يك حلقه بود از زنجير خواسته هايت

صفت ترشيده را اولين بار از خودت شنيدم، كوچكتر بودي
يادت هست ميگفتي معلم رياضيتان شوهر نكرده، گفتي ترشيده!

عاشق كه شدم تلفنم را قطع ميكردي و بهانه ات حضور ميهمانهايتان بود

عاشق كه شدي، فردا كه مادر ميشوي را نديدي؟
دلت نميخواهد همسر پسرت را بپسندي؟ تو و مادرم يكي هستيد!

من بايد اضافه كاري كنم تا تو در هر ميهماني لباسي جديد بپوشي تا به تو بگويند خوش تيپ

من بايد شبها هم كار بكنم تا تو سفره ات رنگين باشد و به تو بگويند كدبانو

خسته از اضافه كاري برگشتم و گفتي پوشك بچه را عوض كن
چون من ناخنهايم را تازه لاك زده ام

وقتي خواستي طلاق بگيري، "گفتند" بچه مال پدر است! من نگفتم، همان ديني گفت كه تو برايش از پس اندازمان سفره ابوالفضل مي انداختي و يكهو خواب ميدي كه بايد به حج بروي، آنهم در اوج گرفتاريمان

آري، اينچنين است خواهر من! رفتارهاي زشت ما از پس هم مي آيند
تو چنان كردي كه خشم در دل من ها كاشتي و من ها شكستند و بسته به صبرشان دو فوج شدند
آنان كه ضعيفتر بودند خرد شدند و خشمشان كينه شد و كينه شان عقده و در هر كوي و برزن و بازار از هر اندك قدرت خود نهايت سوء استفاده را كردند و بر تو تاختند
اما آنان كه يا قويتر بودند يا از تو ها كمتر زخم خوردند، خشمشان هم كمتر بود و كينه هاشان نيز
اينان هنوز چشم اميد دارند به وطن كه بتواند و برآنند كه نيك بمانند
خوشحالم حالا كه ميخواهي تغيير كني
من هم برآنم كه بهتر باشم و شادتر باشيم
در كنار هم، من و تو اي هموطن،
بدون هر نوع بغض و كينه و تبعيض جنسي
مايي بهتر براي فردا و آينده اي بهتر

زن و شوهر پيري با هم زندگي مي كردند. پير مرد هميشه از خروپف همسرش شكايت داشت و پير زن هرگز زير بار نمي رفت و گله هاي شوهرش رو به حساب بهانه گيري هاي او مي گذاشت. اين بگو مگوها همچنان ادامه داشت. تا اينكه روزي پير مرد فكري به سرش زد و براي اينكه ثابت كند زنش در خواب خروپف مي كند و آسايش او را مختل كرده است ضبط صوتي را آماده مي كند و شبي همه سر و صداي خرناس هاي گوشخراش همسرش را ضبط مي كند. پير مرد صبح از خواب بيدار مي شود و شادمان از اينكه سند معتبري براي ثابت كردن خروپف هاي شبانه او دارد به سراغ همسر پيرش مي رود و او را صدا مي كند، غافل از اينكه زن بيچاره به خواب ابدي فرو رفته است! از آن شب به بعد خروپف هاي ضبط شده پيرزن، لالايي آرام بخش شبهاي تنهايي او مي شود.

قدر هر كسي رو بدونيد تا يه روزي پشيمون نشيد ....