خلوت خيال...!

به تو نيز حسوديم مي شود..

مي داني چرا؟

آخر ديروز كه سراغ عشقم را گرفتم و دلم براي خيلي ...

خيلي تنگ شده بود مي داني چه گفت ؟!!!!!

مي گفت از بس محو باران شده بودم تو را فراموش كردم ...!!!!

فهيميدم خواسته يا ناخواسته تو را به من ترجيح داده است ...

تو اورا مشغول خودت كردي و اينقدر او را ازخود بي خود كردي كه مرا ...عشقش را يادش رفت...

ديشب تا صبح از آمدنت خوشحال بودم ولي بسيار حسادت كردم...بيا ...ببار ...بزن بر كوي و برزن اما.....

يادت باشد هيچ گاه ...هر گز ...عشقم را از من نگير ...

زيرا تو نمي داني من بدون او ميميرم ....از حسادت نابود مي شوم....خودش هم مي داند ...خدانكنه بياد اونوقوت مي بيني دوست داشتن يعني چي ؟!!!!!!!!!!

ولي نمي دانم چرا محو تو شد و مرا از ياد برد....پس ببار و بيا و بريز بر من و عشقم ...اما

جاي مرا برايش پر نكن ....من نمي توانم طاقت بياورم ....باز هم مي گويم خوش به حالت باران !!!!!!!!!!

آدم ميرفت

ميگفت

بي زحمت يك كم «خيال خوش » ميخواهم

ببخشيد اين «خنده ها از ته دل » چندن؟

آقا!

اين «آرامشا » لحظه اي چند!

اين «بي خياليها» كه مي پاشن روي زندگي مشتي چند!

از اين « روزايي كه بي بغضن » دارين؟!

نه...

كاش يه جايي بود مي شد رفت و بگي آقا يه «زندگي » مي خوام با اوني كه

«دوستش دارم و دوستم داره » بهاش رو هر چي باشه مي دم ...چنده!

بي زحمت جنس خوبش ! با دوام ! هميشگي !

............................

چون حوصله ندارم ؟

خوب چي شده عزيزم ؟

هيچي دلم تنگه و تنهام ؟

من هستم  ..ناهيد من قلبتم كنارتم و با توام ...مگه خودتو دوست نداري ؟

چرا دوست دارم ولي همدم ندارم ..ااگه داشتم اونو بيشتر مي خواستم ..

خوب بازم ناهيد هست...

باشه بابا ..ناهيد و ناهيد...مرسي

ممنون عزيزم...... آخرش ديووووونه مي شم ...

بعضيا ميگن رويا بافي كار درستي نيست و آدم بايد واقعيت رو قبول كنه..

من ميگم و به اين باور رسيدم آدم وقتي به روياهاش خصوصاً روياهاي اصلي و قلبي خودش فكر مي كنه

وقتي بااونا زندگي مي كنه ، ميخوابه و بيدار مي شه ، و خلاصه همه ذهنش پر ميشه از روياهاش..

حتما و به ندرت به اونا دست پيدا مي كنه و اينو تجربه كردم...و تو را نيز از خدا خواهم خواست...

سلامي با هزاران احساس خوبم كه ازعمق وجودم برمي خيزد به تو ..

به تو مونس جانم و همراه لحظه لحظه هاي عمر من...

آري با تو ام مخاطب من ..مخاطب دوردستهاي من ..عشق زندگي من..روح من ..

تويي كه ذهن مرا لحظه اي به خودم امانت نمي دهي و مدام در دست داري..

صبح من..روز من ...شب و آرام و قرار من ...

بي تو و بدون خاطراتت من هيچم ، پوچم ، دوام نمي آورم ... جان مي دهم و دگر نيستم ..

با تو من سرخوش و سرمستم ...جاري ام... مي جوشم و هر لحظه از حس خاطراتي كه در كنارت بودم

جاني دوباره مي گيرم...و به اميد دوباره در كنار بودنت روزها و شبها سپري مي كنم و غمها را به باد مي دهم..

تو را به حد جانم نه ! بيش از جانم مي خواهم ...مي خواهمت بي نهايت...

نمي داني چقدر هوايت را مي كنم  در خواب و بيداري و روياهاي پوچم  و ولي تو نيستي كه........ببيني

                                                   عاشقانه هايم براي تو...هوايم براي تو....اي نهان و آشكارم

دو قدم مانده به رقصيدن برف
يك نفس مانده به سرما و به يخ
چشم در چشم زمستاني دگر
تحفه اي يافت نكردم كه كنم هديه به تو
يك سبد عاطفه دارم همه تقديم تو باد
يلدا پيشاپيش مبارك