خلوت خیال...!

بعد از این تنهای و تاریکم...

همراهم نیمه راه شد و رفت....

امروز و فردا کرد و رفت....

تنها بودم که آمد و تنهاترم کرد و رفت...

به گمانم لایق عشقش نبودم...

شاید  زیادی دوستش داشتم ...

شاید عشق زیادم را نمیخواست...

 آنقدر دوستش داشتم که دلش را زد ...

رهایم کرد و بی آنکه حتی یادداشتهایم را بخواند رفت ..

و پشت سرش مرا ندید... خیییلی صدایش کردم...

جوری مرا از یادش برده که گویی اصلا وجود نداشتم.....!! 

نمیدانم...چه کنم ...من اینگونه ام یکرنگ و صادق و عاشق....!!!

شاید برایش کهنه شدم...

انقدر کهنه که میتوان روی گرد و خاکم یادگاری نوشت...!!!!!!