خلوت خیال...!

دلم برای روزهای بدون کرونا عجیب تنگ شده...همان روزهایی که دنیایی از دغدغه های جورواجور روحمان را اذیت میکرد...همان روزهلی سبز ولی پر از دغدغه...گاهی ما ادمها همش میخواییم زمان رو هل بدیم و به جلوتر بفرستیم زیرا همیشه منتظر بهتر از قبل هستیم غافل از اینکه کمی آنطرف تر ناگهان پا در دنیایی خواهیم گذاشت که هرگز تصورش هم در ذهنمان نمی آمد...آری مثل همین یه ریزه ویروس....خدای من ببین چه برسر ما اورده...قلبمان را روحمان و حتی جسممان را درگیر خودش کرده...

و اینجاست که دلمان پرواز میخواهد گاهی نه به جلو بلکه به عقب زیرا که نمیدانیم جلوتر باز چه در انتظار ماست...خدایا...مارا به روزهای سبز برسان..خدایا ارامش میخواهیم...خدایا عشق میخواهیم...و

 روزهای دور از کرونا........!

نمیدونم چی گفتم ولی قلبم کمی سبکتر شد ....بی شک اینها حرفای شما هم هست....پس به امید روزهای بدون کرونا.....و سبز...