خلوت خیال...!

راحت شوم از خودم ...از سرد و گرم های زندگی...از دردی که هرگز طبیب و درمان ندارد..

و از بغضی که همه را از خودش خسته کرده...و از حماقتی که معنایش را کسی نفهمید..

...راحت شوم و تمام...

گاهی برای کم آوردنها و درمان دردهای عمیق قلبت در زندگی تنها فقط باید اشک ریخت..

اشک های من.. همیشگی اند...و با من همراه اند در تمام لحظه هام....در شادی و غم..

تنهایی و تاریکی... و در تک تک سلولهام جاری اند..

عاشق ترینها نیز درد مرا نمیفهمند....هرگز هرگز ...

درد من همین است که .........چون نمی فهمند...آه آه آه 

اینجا راحتم و میتوانم هم حرف بزنم و هم گریه کنم و هم آه بکشم....

و کسی را هم مجبور به خواندنش نکنم......اینجا کلبه روزهای تنهایی من است...

و ساحل دریا و اومواج طوفانی قلبم.....