خلوت خیال...!

خدایا بازم دلتنگی و تنهایی اومده سراغم...

بازم اون حال زار و احساس پوچی و بی کسی ...

این حال منو هیچ کس جز خودم درک نمی کنه ...

بعضی وقتها اینقدر حالم بد میشه و دلم سخت تنگه

که از این دنیا و خودم هیچ توقعی جز مرگ ندارم...

هنرمند کسی است که بتونه تو چنین لحظه ای کنارت باشه.

و آرومت کنه ..

ولی نیست متأسفانه..

خدایی من تو می دونی که جز اشک پناهی نیست..

جز اشک دوایی نیست ..درمانی نیست....و کسی نیست که همکلامش بشی و ..

من دیشب حالم بد بود و دنبال بهانه و جایی بودم که بتونم خودمو خالی کنمـ...

ولی نشد..نبود...هیچ کس....هیچ کسی نیست برای من ! مثل خودم ...نیست خدایا !!!!!!!!

و من به کس دیگه ای پناه بردم و کنارش حسابی اشک ریختم 

و باران هم منو همراهی کرد که خجالت نکشم...

و اون مات و مبهوت منو نگاه کرد و بعدش گونه های مردونه اش خیس شد ..

 و گفت اگه حالت خوب می شه گریه کن !!!و منم.....

با یه کوله غم و تنهایی و درد درونی که تو قلبم داشتم به بهانه سرماخوردگی یا سردرد و یا...

تو خودم بغض کردم ...

اما هیچکس تو نمی شی ...من بازم دیشب دلم ازت گرفت...بغضم بیشتر شد...

یه باردیگه بدون اینکه بخوای و مقصر باشی ازت رنجیدم...عشق من!!!!!